Πρόκειται για μια πολύ απαιτητική διαδικασία η οποία απαιτεί μεγάλη προσπάθεια από το παιδί και μεγάλη υπομονή και επιμονή από τους γονείς. Συχνά σε κάποιο από τα βήματα της εκπαίδευσης τα παιδιά εκδηλώνουν άρνηση ή αντίσταση. Τις περισσότερες φορές οι εκδηλώσεις αυτές είναι συμπεριφορικού τύπου και σε ελάχιστες μόνο περιπτώσεις οφείλονται σε κάποια αισθητηριακή δυσλειτουργία.
1.ΔΕΝ ΘΕΛΩ ΝΑ ΜΠΩ ΣΤΗ ΤΟΥΑΛΕΤΑ!
Το πρώτο βήμα αυτής της διαδικασίας είναι η εξοικείωση του παιδιού με το χώρο της τουαλέτας. Για να επιτευχθεί αυτό ο γονιός μπορεί να παρακινεί το παιδί μετατρέποντας το χώρο της τουαλέτας σε χώρο παιχνιδιού. Ενδεικτικά το παιδί μπορεί:
⦁να ανοιγοκλείνει την πόρτα της τουαλέτας
⦁να ανοιγοκλείνει το καπάκι της λεκάνης
⦁να χτυπάει την πόρτα
⦁να παίζει με το νερό στο νιπτήρα
⦁να παίζει κρυφτό στο χώρο της τουαλέτας
⦁να κάνει φούσκες
Σταδιακά η παρακίνηση (παιχνίδι) πρέπει να μειώνεται για να μην συνηθίσει το παιδί να εξαρτάται από τους γονείς και να γίνει ανεξάρτητο.
Κρίνεται σημαντικό να αναφερθεί ότι ο γονιός πρέπει να αποφύγει να υποχρεώσει το παιδί να μπει (καταναγκαστικά) στην τουαλέτα διότι αυτό μπορεί να οδηγήσει σε μεγαλύτερη άρνηση και αντίδραση του παιδιού.
2.ΔΕΝ ΘΕΛΩ ΒΓΑΛΩ ΤΗΝ ΠΑΝΑ ΜΟΥ!
Πολλά παιδιά, ιδιαίτερα το πρώτο διάστημα που πραγματοποιείται η εκπαίδευση, αρνούνται να βγάλουν την πάνα. Μία λύση είναι να τοποθετεί εσώρουχο μέσα από την πάνα. Όπως είναι εύλογο το εσώρουχο θα λερώνετε. Αυτό όμως που επιδιώκεται μέσα από αυτή τη διαδικασία είναι η εξοικείωση του παιδιού με την ιδέα και την αίσθηση του εσωρούχου.
3.ΦΟΒΑΜΑΙ ΟΤΙ ΘΑ ΠΕΣΩ ΜΕΣΑ!
Κάποια παιδιά τα φοβίζει η ιδέα να καθίσουν στη λεκάνη (ίσως επειδή είναι μεγάλη). Το πρώτο βήμα για την αντιμετώπιση αυτής της συμπεριφοράς είναι η επιλογή καθίσματος. Με αυτό τον τρόπο το άνοιγμα της λεκάνης θα φαίνεται μικρότερο και δεν θα το τρομοκρατεί. Η χρήση γιο-γιο πρέπει να αποφεύγεται.
Όλα τα παιδιά, και τα αγόρια και τα κορίτσια, πρέπει να μάθουν πρώτα να κάθονται στην τουαλέτα. Αφού το αγόρι μάθει να κάθεται, εκπαιδεύεται στο να ουρεί από όρθια θέση.
Για να κάθεται το παιδί πιο άνετα στη λεκάνη μπορεί να χρησιμοποιηθεί και «σκαλοπάτι». Έτσι θα είναι πιο εύκολο να ανέβει και να κατέβει και θα κάθεται πιο άνετα (δεν θα κρέμονται τα πόδια του).
4.ΔΕΝ ΘΕΛΩ ΝΑ ΠΛΥΝΩ ΤΑ ΧΕΡΙΑ ΜΟΥ!
Τα παιδιά τείνουν να παραβλέπουν αυτό το βήμα από βιασύνη. Ο γονιός μπορεί να δοκιμάσει διάφορα πράγματα όπως:
⦁Υπενθυμίζει λεκτικά στο παιδί τι πρέπει να κάνει
⦁Ελέγχει τη θερμοκρασία του νερού ειδικά αν το παιδί παρουσιάζει πολύ έντονη αντίδραση.
⦁Ελέγχει αν το παιδί ενοχλείτε από την υφή του σαπουνιού. Αν συμβαίνει αυτό πρέπει να χρησιμοποιείται σαπούνι με άλλη υφή (για παράδειγμα στερεό σαπούνι).
ΣΗΜΑΝΤΙΚΑ ΣΗΜΕΙΑ:
⦁Το παιδί πρέπει να πηγαίνει στην τουαλέτα κάθε ενενήντα λεπτά περίπου. Αν δεν καταφέρει να κενώσει ο χρόνος πρέπει να μειωθεί στα εξήντα λεπτά. Αν όμως κενώσει ο χρόνος επιστρέφει στα ενενήντα λεπτά.
⦁Σε όλη αυτή την προσπάθεια ο γονιός δεν πρέπει να παραλείπει να επιβραβεύει το παιδί ακόμη και αν δεν κενώσει. Τα παιδιά έχουν ανάγκη να ακούσουν «μπράβο» ως άμεση ανταπόκριση αυτού του οποίου κάνουν. Μία εύκολη λύση είναι η δημιουργία ενός πίνακα επιβράβευσης. Σε αυτό τον πίνακα ο γονιός μπορεί να σημειώνει τις μέρες και τις ώρες που το παιδί πήγε με επιτυχία στην τουαλέτα βάζοντας αυτοκόλλητο και τις φορές που δεν πήγε με «χ». όταν συμπληρωθούν όλα τα αυτοκόλλητα το παιδί κερδίζει κάτι.
⦁Σε κάθε επίσκεψη στο χώρο της τουαλέτας είναι καλό το παιδί να κάθεται περίπου τρία λεπτά.
⦁Είναι βέβαιο ότι θα συμβούν ατυχήματα. Ο γονιός δεν πρέπει να φωνάξει στο παιδί ούτε να το τιμωρήσει.
⦁Η λήψη υγρών πρέπει να έχει ολοκληρωθεί περίπου μιάμιση ώρα πριν το παιδί πέσει για ύπνο.